Η αποκαθήλωση (λεπτομέρεια)

Αι γενεαί αι πάσαι ύμνον τη ταφή σου , προσφέρουσι Χριστέ μου.

Νωπογραφίας μικρή σπουδή…

Περί της νωπογραφίας, λοιπόν, η συνέχεια, αυτής της επίπονης, τελικά, τέχνης, που όσο προχωράς παλεύεις με τον χρόνο και τις συνέπειές του…

Και πρέπει να έχεις οργανώσει και μελετήσει το καθετί, γιατί κάθε καθυστέρηση λειτουργεί σε βάρος της νωπογραφίας…

Έτσι, το σχέδιο ,το οποίο το έχεις ετοιμάσεις έγκαιρα , ουσιαστικά το μπολιάζεις επάνω στο τμήμα που έφτιαξες και αφήνεται το αποτύπωμα της ψημένης Σιένας με την οποία το είχες διαγράψει.

Και όταν ο σοβάς είναι έτοιμος και έχει τραβήξει το νερό τότε αρχίζει η ζωγραφική, δηλαδή η νωπογραφία, με το ασβεστόνερο και τις σκόνες των χρωμάτων.

Και προσέχουμε και υπολογίζουμε τους τόνους των χρωμάτων, γιατί με την πάροδο του χρόνου αυτά ανοίγουν, ενώ τα σκούρα γραψίματα σκοτεινιάζουν.

Κι αυτό είναι μόνο η αρχή…γιατί το αποτέλεσμα ,το καλύτερο αποτέλεσμα θα έρθει μέσα από τη μελέτη και την εμπειρία…και τέλος μέσα από την προσευχή του αγιογράφου.

Νωπογραφίας σπουδή…

Ξεχασμένη τεχνική…ή επίπονη τέχνη ; και μπορεί ο κάθε ζωγράφος ή αγιογράφος να ασχοληθεί με τη νωπογραφία στη σύγχρονη εποχή μας ;

Και γνωρίζουμε ,καίτοι πραγματικά ο όρος μας θέλγει, ότι δεν είναι εύκολο πράγμα, γιατί χρειάζεται και πολύ μελέτη…και πολύ πρακτική εξάσκηση…

Νωπογραφίας σπουδή, λοιπόν, με θέμα την Άγια Εικόνα ,σε μια προσπάθεια μέσα από το ανακάτεμα των υλικών της άμμου, του άχυρου και του ασβέστη να φτιάξεις το υπόστρωμα …

Κι ύστερα παίρνει σειρά το στουπί ή το λινάρι και ο παλιός καθαρός ασβέστης για να περάσεις το τελευταίο χέρι, εκεί που θα σχεδιαστεί και το πρόσωπο του Αγίου.

Η Εικόνα της Θεοτόκου

Η Ορθόδοξη ανατολή εικονίζει πάντα τη Θεοτόκο με τα μαλλιά ,το μεγαλύτερο μέρος του μετώπου και των ώμων καλυμένα από ένα πέπλο με επίχρυσα κρόσσια στις άκρες που ονομάζεται μαφόριον.

Η παρθένος με ξέπλεκα μαλλιά, όπως ζωγραφίζεται σύμφωνα με τη δυτική αντίληψη, θεωρείται αδιανόητη.

Τρία χρυσά άστρα διακοσμούν το μαφόριον, δηλαδή ένα στο μέτωπο και ένα σε κάθε ώμο. Αν κι από μερικούς θεωρούνται ως ένα σύμβολο της Αγίας Τριάδος, η παράδοση βλέπει σ’ αυτά το σημείο της παρθενίας πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τη Γέννηση του Χριστού.

Από το βιβλίο του Michel Quenot : Η Εικόνα Θέα της Βασιλείας,σε μετάφραση Σταύρου Γιακάζογλου.

Προσεγγίζοντας τον ουρανό…


Αυτό κάνει η Θεία γραφή…αυτή η γιομάτη ελπίδα για τον άνθρωπο…η ανοίγουσα στον πιστεύοντα τους δρόμους προς τον ουρανό …

Κι αυτή η Θεία γραφή, που παραχωρήθηκε κατά χάριν στον άνθρωπο, είναι η μυστική προσευχή μας…

Και την ονομάζουμε Αγιογραφία, γιατί καταγράφει με ταπεινότητα και ευλάβεια τις Σεπτές μορφές των Αγίων και των Μαρτύρων και των Οσίων της Χριστιανοσύνης.

Κι ακόμη την Άγια μορφή Εκείνου και τα θαύματα και τα πάθη και την Ανάσταση του, που θυσιάστηκε για τις αμαρτίες μας …του γλυκύτατου Ιησού.

Και καταγράφει ο χρωστήρας του ταπεινού αγιογράφου, με ασκητικό και κατανυχτικό τρόπο και την Άγια Μορφή της Υπεραγίας Θεοτόκου και των επουρανίων δυνάμεων, των Αγγέλων.

Έτσι, μέσα από το χρώμα και το ξύλο…μέσα από το σμίξιμο των χρωμάτων με το αυγόξυδο…εκεί στο ταπεινό εργαστήρι του αγιογράφου, κάτω από την απαλή και κατανυχτική ψαλμωδία ,δημιουργείται η εικόνα, αυτή η σιωπηλή προσευχή μας…

Κι αυτή η Άγια εικόνα είναι η θύρα και η κλίμαξ της επικοινωνίας μας με το Θείον…